Τρύφωνα, δε λέμε κάτι διαφορετικό.
Τόσο εσύ όσο κι εγώ είμαστε πολλά χρόνια στους (επαρχιακούς) ομίλους μας – 25 εσύ, 31 εγώ (ιδρυτικό μέλος, γαρ) – οπότε κανένας δε μπορεί να μας κατηγορήσει ότι δεν πονάμε τον όμιλό μας και δε θέλουμε το καλό του. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι αυτοί που θα σχεδιάσουν τη διεξαγωγή ενός τουρνουά πρώτα θα μας συμβουλευτούν και μετά θα αποφασίσουν, οπότε στο χέρι μας είναι να τους κατευθύνουμε σωστά.
Μην το κάνεις όμως δικό σου (για τον όμιλό σου). Ας υποθέσουμε ότι σε καλεί κάποιος από τον Χ όμιλο και σου λέει: “Κύριε Παπαδόπουλε, επειδή έχουμε τις πληροφορίες ότι είσαι σούπερ ντούπερ διαιτητής και δυο μέτρα παλικάρι, μπορείς να έρθεις να μας κάνεις ένα τριημεράκι; Και έλα να σου πω, για πρωτόκολλα και τέτοια μην ανησυχείς εσύ, δική μας δουλειά είναι”. Θα ένιωθες ήσυχος αν έβλεπες ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και κανένα μέτρο επειδή το ΔΣ και ο υπεύθυνος covid έχουν την ευθύνη;
Κακά τα ψέματα, ο παίκτης που έρχεται να αγωνιστεί σε ένα τουρνουά, ειδικά αν δεν είναι μέλος του ομίλου που το διοργανώνει, δεν ξέρει το διοργανωτή, εμάς βλέπει σε εμάς θα παραπονεθεί για οτιδήποτε στραβό υποπέσει στην αντίληψή του, είτε ο αντίπαλός του ήρθε με το φανελάκι και τη σαγιονάρα στην ημερίδα των κουστουμιών είτε δε φοράει τη μάσκα του σωστά. Κι αν για το πρώτο μπορούμε να του απαντήσουμε ότι δεν είμαστε αστυνομία μόδας, για το δεύτερο δε μπορούμε να μην πάρουμε μέτρα, δεδομένου ότι υπάρχει ρητή και σαφέστατη οδηγία από την υπερκείμενη αρχή.