Καλημέρα και καλό μήνα.
Την αθέμιτη την αποφεύγεις με την εξής προσέγγιση:
Ερώτηση: Drury, ε? (με βεβαιότητα και σε ύφος “ωραίος καιρός σήμερα, ε?”)
Αν η απάντηση είναι “Ναι” τότε αφήνεις να περάσουν 1-2 δευτερόλεπτα – για να μην είμαστε και out of tempo – και βγάζεις το κόκκινο χαρτάκι.
Αν πάλι η απάντηση είναι “Όχι” τότε, αφού πρώτα δείξεις ότι εκπλήσσεσαι, κάνεις ένα γρήγορο μαθηματάκι “Δεν παίζετε Drury; γιατί; να την παίζετε, είναι χρήσιμη” (αν βέβαια ο αντίπαλος είναι καλύτερος από σένα τότε ζητάς τα φώτα του “και τι παίζετε σε αυτές τις περιπτώσεις;” – κανένας “φωστήρας” δε θα χάσει την ευκαιρία να σε διδάξει λίγο μοντέρνο μπριτζ) και στη συνέχεια λες ένα μεγαλοπρεπέστατο πάσο.
Βλέπετε πουθενά καμιά αθέμιτη;
Πέρα από την πλάκα, γεγονός είναι ότι οι περισσότερες εσωτερικές ημερίδες όλων των ομίλων έχουν πιο πολύ το χαρακτήρα σόσιαλ και όχι αγωνιστικού μπριτζ, με ότι αυτό συνεπάγεται στα περί χαλαρότητας και αυστηρής τήρησης των κανόνων. Όταν κάθεσαι κάθε βδομάδα με ένα ζευγάρι που αλερτάρει πάντα ότι το 1ΧΑ είναι φόρσινγκ και μια φορά δε σου το αλερτάρει δε μπορείς να καλέσεις το διαιτητή και να ζητήσεις επανόρθωση γιατί “δεν οφείλεις να θυμάσαι τις συμβατικές αγορές των αντιπάλων”;