Ανάσταση θέματος!
Βρισκόμαστε στο εξής 3-card ending:
| ♠ KQ ♥ - ♦ x ♣ - |
||
|
♠ xx
♥ - ♦ - ♣ x |
♠ - ♥ αδιάφορο ♦ αδιάφορο ♣ αδιάφορο |
|
| ♠ - ♥ - ♦ Kxx ♣ - |
||
Ο Β τραβάει Κ♠ και μόλις βλέπει ότι η Α δεν έχει, κάνει claim λέγοντας “μία και μία”, έχοντας την εντύπωση ότι η Δ έχει 3 πίκες. Η Δ φυσικά και το δέχεται και σε αυτό το σημείο ο μορ μπαίνει στο παιχνίδι λέγοντας “θα σου τραβήξει KQ και θα στα πάρει”. DIRECTOR!
Η απόφασή μου ήταν μία λεβέ στην άμυνα, καθώς από τη στιγμή που ο εκτελεστής νομίζει 3 πίκες στη Δ, μπορεί στην προτελευταία λεβέ να παίξει καρώ αντί για Q♠, παίξιμο σαφώς υποδεέστερο αλλά όχι παράλογο και υπό την επήρρεια ψυχοτρόπων.
Χαμός στο τραπέζι με σχόλια τύπου “τι είναι αυτά?” “για χρυσάφια παίζετε?” και τέτοια, με αποτέλεσμα να φύγουν εκατέρωθεν ποινές 25% τοπ (αφού το δέκα δεν φάνηκε να τους συγκινεί) και να τους βγει ξινή η βασιλόπιτα που μόλις είχε κοπεί στον όμιλο.
Το σαράκι του παίκτη με κάνει να θέλω να επιδικάσω όλες τις λεβέ στον εκτελεστή καθώς υποτίθεται θα τραβήξει τα δυο ατού και μετά θα παίξει το τελευταίο φύλλο.
Το σαράκι του διαιτητή μου λέει ότι σωστά αποφάσισα, να μάθει να κάνει claim και να μάθει να μετράει και μέχρι το 13 για να ξέρει πόσα ατού του λείπουν. Δεν δηλώθηκε τρόπος παιξίματος, και το ότι ο εκτελεστής δεν θυμόταν ότι πέφτουν τα ατού δεν με αφήνει να υποθέσω ότι θα ακολουθήσει το σωστό τρόπο παιξίματος.
Το σαράκι του εκπροσώπου του ομίλου, μου λέει ότι πρέπει να τους έχω όλους ευχαριστημένους και να ψάξω να βρω μια λύση που θα το πετύχει αυτό, μόνο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από κανένα κανονισμό.
Νίκησε ο διαιτητής.