Αυτό που βλέπω αγαπητέ Φίλιππε, από αυτά που γράφεις, περιγράφουν για μένα απροετοίμαστους διαιτητές, που αναμένουν να λύσουν προβλήματά τους όταν εμφανιστούν, αντί να είναι ήδη προετοιμασμένοι πριν την έναρξη του αγώνα. Περιμένουμε, δηλαδή, από την ΕΟΜ να εκπαιδεύσει τους διαιτητές να βάζουν τα laptop στην πρίζα; Γιατί, στους εκπροσώπους των ομίλων, είχε γίνει παλαιότερα σεμινάριο όπου αναφερθήκαμε (εκτός πολλών άλλων θεμάτων) συγκεκριμένα στο θέμα της μόνιμης παροχής ρεύματος (καλή μπαταρία και/ή UPS). Ή μήπως δεν υπάρχουν δημοσιευμένες πολλαπλές διαλέξεις περί κινήσεων στο site των διαιτητών;
Εγχειρίδιο έχει η ίδια η διαιτησία, γνωστό και ως ΔΚΑΜ. Αλλά κανείς δε μπορεί να πάρει αποφάσεις (πόσο δε μάλλον σωστές) έχοντας το “εγχειρίδιο” στη μασχάλη, αν δεν έχει αφιερώσει από πριν χρόνο στο να τον μελετήσει. Και το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα παρελκόμενα: αναπαραγωγή διανομών, προγράμματα, Πάγιοι, Bridgemate κλπ. Εγχειρίδιο είναι και οι Πάγιοι, αλλά κανείς δεν τους διαβάζει. Εγχειρίδιο έχει και η ντουπλικατιέρα, αλλά όλοι τηλεφωνούν και λένε “να έρθω να μου τη δείξεις”. Εγχειρίδιο έχουν και τα Bridgemate, αλλά όλοι ρωτούν “πως θα εμφανίζονται τα φύλλα στην οθόνη” ή “γιατί δε φαίνονται τα ονόματα των παικτών”. Είναι πιο “ανέξοδο” να στα λένε άλλοι αντί να αφιερώνεις χρόνο να τα μάθεις μόνος σου.
Μέχρι πιο σημείο, κατά τη γνώμη σου, θα πρέπει να φτάσει η ΕΟΜ; Γιατί θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να δηλώσει ότι δεν ξέρει να χρησιμοποιεί υπολογιστές και να ζητήσει από την Ομοσπονδία να τον εκπαιδεύσει στον χειρισμό ή να του παρέχει μαθήματα πληκτρολόγησης. Και αν αυτό σου ακούγεται παράλογο ή απίθανο, να σε ενημερώσω ότι έχουμε δεχτεί και τέτοιου τύπου αιτήματα.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν υποψήφιο διαιτητή που ήρθε να εξεταστεί στο PS, από κάποιο μικρό σωματείο στη Βόρεια Ελλάδα. Το θέμα που του βάλαμε είχε σχέση με κίνηση Mitchell, που ποτέ δεν είχε κάνει στον όμιλό του. Κάθισε, σκέφτηκε λίγη ώρα και έλυσε το πρόβλημά του. Η άποψή μου είναι ότι το PS έχει φτιαχτεί με πρώτο στόχο την ευκολία χρήσης. Και γι αυτό έχω απόδειξη έναν διαιτητή (πλέον ανενεργό) που ήταν ήδη αρκετά προχωρημένης ηλικίας (60+) όταν έκανε την εμφάνισή του το πρόγραμμά. Παρακολούθησε μόνο μία σύντομη επίδειξη που έγινε την πρώτη φορά και έκτοτε δεν ενόχλησε (εμένα τουλάχιστον) ποτέ. Αφιέρωσε χρόνο, εκτός ημερίδων, ασχολήθηκε, το έμαθε. Δεν έστειλε ποτέ ημερίδα με ατελή ή λάθος στοιχεία. Και κάλυψε πλήρως όλες τις ανάγκες του ομίλου του, όχι μόνο σε ημερίδες 5ης βαθμίδας, αλλά και σε εσωτερικά πρωταθλήματα ή πανελλήνια.
Ας αφήσουμε, τέλος, έξω από την κουβέντα τα περί εθελοντισμού και ερασιτεχνισμού. Είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι διαιτητές που το κάνουν για να βγάζουν τα “προς το ζειν”. Οι περισσότεροι από εμάς το ξεκινήσαμε (και το συνεχίζουμε) από μεράκι. Αλλά ακόμη και αν δούμε προσεκτικά αυτούς που ασχολούνται αποκλειστικά και “επαγγελματικά” με τη διαιτησία, μπορεί να κατέληξαν εκεί, αλλά σίγουρα δεν ξεκίνησαν από εκεί.
Σε λίγες μέρες, εσύ και δύο ακόμη διαιτητές θα πάτε στο Belfast (καλή επιτυχία!) για περαιτέρω εκπαίδευση από την Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Γιατί θα το κάνεις αυτό; Γιατί θα ξοδέψεις την πολύτιμη άδειά σου, θα αφήσεις πίσω τις δουλείες σου και θα πληρώσεις και 600€ + για τη διαιτησία (εγώ έχω ξεπεράσει τα 2000€); Επειδή σου αρέσει. Επειδή σέβεσαι τον εαυτό σου και θες να γίνεις ακόμη καλύτερος σε αυτό που ήδη κάνεις πολύ καλά.
Αφού όμως δεν είσαι “επαγγελματίας”, μήπως είναι λάθος αυτό που κάνεις; Δεν είναι καλύτερο, λιγότερο χρονοβόρο και πιο ανέξοδο να απαιτήσεις από την EBL να σου στείλει 2-3 τόμους με εις βάθος ανάλυση του ΔΚΑΜ;