Απάντηση στο: Α.Π. – Μήπως διαβάζω πολλά αστυνομικά γιατρέ μου;

[Φίλιππος Σαράτσης]

Τα δεδομένα είναι τα εξής:

1. Υπάρχει παράβαση.
2. Χωρίς την παράβαση η Δ έχει να επιλέξει ανάμεσα στο 2ΧΑ (επικρατέστερο) και το Πάσο (λογική εναλλακτική).
3. Η παράβαση μάλλον αποτρέπει παρά ενθαρρύνει το Πάσο.

Συμπέρασμα:  Ένας – έντιμος και με γνώση των νόμων – παίκτης ίσως επιλέξει τη λιγότερο πιθανή αγορά (Πάσο) ώστε να μην «κατηγορηθεί» ότι απέκτησε πλεονέκτημα από την ανωμαλία.

Άραγε τι θα αποφασίζαμε αν μας καλούσαν οι ΒΝ μετά από ένα αποτέλεσμα 2ΧΑ-1, αν έβγαιναν οι 2♥*; Δε θα τους δικαιώναμε;

Και κάτι ακόμα. Γιατί δε μπορεί να έχει εδώ εφαρμογή ο 72Γ; Δε θα μπορούσε π.χ. η Α – έχοντας ακούσει ένα ζευγάρι να πλακώνεται στο διάλειμμα γι αυτή τη διανομή – να γνωρίζει ότι «το πάσο τρώει το λουκούμι» και να «υποχρεώσει» με αυτή την ασυνήθιστη παύση για σκέψη το συμπαίκτη του να πασάρει; Αν είμαστε κι εμείς αυτήκοοι μάρτυρες του καυγά; Τι λέτε, δεν παίζει τότε ο 72Γ; (Το τερμάτισα ο κιαρατάς…)

Επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά ότι όλο το σενάριο είναι αποκύημα της νοσηρής μου φαντασίας και ουδεμία σχέση έχει με τα πραγματικά γεγονότα. Για την ιστορία, το αποτέλεσμα ήταν 2♥*-3 και χαρωπό 800άρι για την ΑΔ, χωρίς άλλες φιοριτούρες, καθώς οι ΒΝ αναγνώρισαν ότι το πάσο δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα της σκέψης.